Waarom onze eerste keer met de campervan een gouden zet bleek

Als je op de Communicatie-afdeling van Joker werkt, bereik je elk jaar wel eens het punt waarop je té enthousiast wordt over een bestemming of formule. En zo was het ook dit jaar in coronatijden: na al dat communiceren over mooie plekken dichtbij huis, moést collega Marij zelf op pad! Haar gezin blij natuurlijk, en op Pasen vertrokken ze met hun vieren in een campervan op roadtrip door België. In de bagage gingen mee: thermisch ondergoed, instantsoepjes, sokken uit IJsland en wollen dekens. Want het weekje mooi weer dat aan de vakantie vooraf ging, maakte stilaan plaats voor aprilse grillen…

Ook benieuwd hoe dat afliep? Marij vertelt maar wat graag over haar eerste ervaring met de campervan! Hieronder lees je haar tips voor wie het ook eens wil proberen en waarom je niet moet twijfelen maar gewoon… doen!

Onze reis begint niet ver van huis, tussen de glooiende wijngaarden van het Hageland. Op een halfuurtje zijn we er. Onze twee avonturiers van 6 en 8 jaar springen meteen de campervan uit om te voetballen tussen de wijnranken. We zetten de picknicktafel (die handig bevestigd zit aan de achterklep van onze campervan) in de avondzon en stallen lekkers uit dat de paasklokken ons ’s morgens nog in eigen tuin brachten. We zetten de daktent omhoog: nu begint het er allemaal extra avontuurlijk uit te zien. Om ons plaatje compleet te maken, komt de wijnboer langs met zijn gekoelde Hagelandse schuimwijn. Wie had dat gedacht, zonder een grens over te steken? Hij vertelt ons over de druivenrassen die er groeien en wat je kan doen om te voorkomen dat de bloesems bevriezen. Ja, dat bijleren op reis kunnen we al afvinken, en er zullen nog veel gelegenheden komen op deze trip!

Comfy bedden

Het bleek een goed idee om ruim voor bedtijd toe te komen op onze kampeerplek. Zo hebben we alle tijd om aan uitdaging 1 te beginnen: onze kinderen een heus bed bezorgen waar nu nog gewoon een achterbank staat. Gelukkig kregen we een goeie uitleg vóór vertrek: het lukt. Twee glunderende kinderen (“Yes, we mogen naar bed!”) maken het meteen gezellig met hun slaapzakken, dekens, kussens en knuffels. Nog een verhaaltje voor het slapengaan en, moe van het voetballen, vallen ze snel in slaap. Tot even na 9u de volgende dag, want dankzij de gordijntjes en verduistering blijft het gelukkig lang donker binnen. Zo hebben we rustig de tijd om naar de vogeltjes te luisteren bij het ontwaken (ouder 1), of zelf uit te slapen (ouder 2)! Want ook het bed in de daktent blijkt een voltreffer: hoewel de matras er dun uitziet, is het geheel zo slim ontworpen dat zelfs mensen met een slechte rug (ik bv.) er fris uitkomen.

Teamwork

Het is te fris om buiten te ontbijten dus uitdaging 2 dient zich aan: we moeten het bed weer omvormen tot een achterbank, een tafel uitklappen, het bovenste bed naar boven klappen, en de zetels van bestuurder en passagier gedraaid krijgen. Met hieraan verbonden uitdaging 3: je bagage weer uit de weg ruimen maar toch nog bereikbaar houden voor wie verse kleren, eten of een boek zoekt. Wat die eerste keer bijna een uurtje duurt (incl. een telefoontje naar de verhuurder), klaren we de volgende dag gelukkig al op de helft van de tijd. Nu voelen we ons échte campervantrippers! Het is wel teamwork, waarbij ook de jongste gezinsleden hun talenten inzetten. Onze kinderen genieten ervan om een eigen taak te hebben, oplossingen te bedenken en mee te werken in onze geoliede machine. Waar wij ouders dan weer van genieten...

Tip voor een wandeling in het Hageland

Na onze brunch in onze knusse campervan is de eerste aprilse gril (hagel) gaan liggen en komt de zon erdoor. Tijd om de schuifdeur te openen! We maken een deugddoende lentewandeling tussen de bloesems aan de voet van de Vlooybergtoren in Tielt-Winge. Wandelknooppunten wijzen je de weg!

Onze volgende kampeerplek ligt over de taalgrens, in Le Pays des Collines in Henegouwen. We rijden voorbij onze hometown (wat grappig is als je officieel op reis bent) en op de Brusselse ring proberen we zoals altijd het Atomium te spotten. Tot de chauffeur spontaan beslist om de afrit te nemen en onze campervan onder de iconische bollen te parkeren, die staan te blinken in de lentezon. Daar staan we dan, toeristen in eigen land, foto’s te nemen van dit symbolische monument… Nu hebben we de vibe van het roadtrippen helemaal te pakken: gewoon doen wat het moment je ingeeft!

Rond zes uur rijden we de wei van de bioboerderij op. De boerin toont ons de afwasplek, wc’s en warme douches. Geloei, gemekker en af en toe een tractor: voor de één geluiden van een werkdag, voor ons achtergrondgeluiden bij een geslaagde tweede kampeerdag. Als de spaghetti klaar is, krijgen we een eerste sneeuwbui op ons dak. We zetten de chauffage op en maken filmpjes door het raam. Na een dikke vijf minuten gaat de verwarming alweer uit: zo snel warmt de campervan op! Dit zal ons de hele trip blijven verbazen. En het antwoord zijn op de bezorgde berichtjes van grootouders: “Hebben de kinderen niet te kou?” – “Nee, mama, de chauffage werkt fantastisch goed!”. En liegen tegen je moeder, dat mag niet😉.

’s Morgens wordt het vertrouwde geluid van de vogeltjes aangevuld met iets nieuws: de geur van vers brood. Kan het nog beter? Terwijl wij nog heerlijk warm in onze slaapzak lagen, draaide de bakkerij op de boerderij al op volle toeren. Later kom ik één van de werkneemsters tegen, haar schort onder het meel. We praten wat tijdens haar pauze en ze tipt me een wandeling in de buurt. En daarmee ligt de activiteit voor na de lunch vast. Maar eerst die warme douche in de schuur, want voor onze eigen buitendouche is het toch een tikje te fris!

Tip voor een wandeling in Le Pays des Collines

Le Sentier de l’Etrange in Ellezelles! Deze luswandeling van zo’n 5km is een themawandeling met allerlei beeldhouwwerken geïnspireerd op lokale legendes. Onze kinderen vonden de heksen, weerwolven en andere spooky figuren helemaal de max! Bovendien loopt de tocht langs de mooiste vergezichten vol glooiende velden, landwegen, kappelletjes en gehuchten. Wisten wij veel dat je in België zo ver kon kijken…

Onderweg naar de aangrenzende Vlaamse Ardennen slaat het weer om: de zon maakt plaats voor sneeuw. Mm, dan maar een ommetje naar ’t Pajottenland, besluiten we. Daar wilden we al lang eens een plekje bezoeken dat dezelfde naam heeft als onze dochter. Zo’n zotte ingevingen passen perfect bij een roadtrip als deze! En wat zien we als we de deur van de campervan openschuiven? De zon!

Een halfuurtje later is het alsnog om zeep: sneeuwstorm! De wegen zijn gelukkig niet glad dus we komen vlot aan in de Denderstreek. De eigenaars van de wei waar we zullen staan komen ons door het gure weer gastvrij tegemoet en leiden ons rond. We kiezen voor een plek met een mooi uitzicht, maar wel vanop een betonnen ondergrond. Zo moeten we ons geen zorgen maken dat we niet meer weggeraken de volgende dag. Maar ook dit hebben we al geleerd op onze trip: iedereen helpt iedereen onderweg! Problemen met stroom of vers water tanken verdwijnen als, tja, sneeuw voor de zon.

We warmen op met vier kopjes instantsoep en warm avondeten. Waarna onze dochter haar skipak aantrekt om in de sneeuw te gaan spelen. Half negen ’s avonds, moet kunnen! Ettelijke sneeuwballen later komen we ons weer opwarmen (want onze chauffage blijft wonderen verrichten). Als de kinderen slapen, installeren we ons vooraan in de bestuurders- en passagierszetel. Een laatste blik naar de sneeuw buiten: hoe zal het morgen zijn? Dat zien we dan wel. Roadtrippen is loslaten, en ik blijk het te kunnen.

Tip voor een wandeling aan de rand van de Vlaamse Ardennen

Tegen dat we opgekraamd hebben, is het zoals gewoonlijk middag. De sneeuw is gesmolten en de zon schijnt voorzichtig. Vandaag gaan we geocachen in de Geelstervallei. Want iemand vermoordde Fanny Kiekeboe en wij willen graag weten wie dat gedaan heeft, waar en hoe! We stappen zo’n 10 km (want stappen af en toe verkeerd) en vinden 13 van de 15 schatten. Dat vraagt om een beloning: frietjes voor iedereen!

In het donker komen we die avond aan op een wei bij Diksmuide. Zo ervaren zijn we dat we dat al durven😉. Een vriendelijke West-Vlaming verwelkomt ons. Vlug maken we het bed voor de kinderen klaar. Want dat kunnen we al in geen tijd!

De volgende ochtend worden we laat wakker, maar net op tijd om nog hazen en fazanten op de wei te spotten in de lome ochtend. Fijn, want ik ben jarig vandaag. Omdat we niet met twee in het keukengedeelte kunnen staan en ik dat improviserend koken wel leuk vind, maak ik mijn eigen verjaardagsontbijt klaar terwijl de rest de eetruimte ombouwt. Mijn stille wens blijkt trouwens uit te komen: in een kampeerbusje voel je je eerder jonger worden dan ouder!

We rijden langs een plaatselijke bakker voor een verjaardagstaart, vinden een picknicktafel bij een kerk en blazen kaarsjes uit onder een stralende hemel. Wat zouden we nu eens doen? Naar het strand misschien? “Jaaaa!”, roepen de kinderen, en dus zetten we koers naar de duinen.

Uitgewaaid en van zoveel mogelijk zand ontdaan, keren we terug naar onze wei. We komen er zo tot rust tussen de knotwilgen en het weidse zicht, dat we nog een derde nacht bijboeken. Dat kan, want niets ligt echt vast op roadtrip...

Tip voor een wandeling in de Westhoek

De volgende dag willen we de kinderen – na een ontbijt met pannenkoeken buiten - wat bijspijkeren over WOI, want die geschiedenis is natuurlijk alomtegenwoordig in de Westhoek. In The Bluff vlakbij Ieper vinden we het ideale evenwicht tussen wandelen in een mooi natuurgebied en een toegankelijke geschiedenisles. Via infoborden en een video leren we samen met de kinderen waar de frontlinies lagen, en hoe ze soms maar enkele tientallen meters van elkaar verwijderd waren. In een paar stappen staan we aan de “andere” kant. Het ondermijningsoffensief wordt heel duidelijk uitgelegd. Er is het indrukwekkende, hoopvolle herdenkingsmoment van Koen van Mechelen (een aardewerken ei in The Bluff Crater) maar evengoed “lichtere” materie zoals weetjes over moestuinieren en een kinderboerderij. De ideale mix voor ons gezelschap, en een mooie laatste dag voor we “onze” campervan de volgende dag helaas inleveren…

Zelfs in zeer wisselende weersomstandigheden en met de beperking van onze landsgrenzen, hebben wij een onvergetelijke roadtrip gemaakt.

• Wat voor weer het ook is, wat je bestemming ook wordt: een campervan is je ideale reisgenoot!
• De flexibiliteit is groot en er lijkt wel een grote sticker op te kleven: “Niets moet, relax!”.
• De kampeerervaring primeert, en die is zelfs comfortabel.
• Omdat je ook altijd in de natuur staat, ga je makkelijk naar buiten. En beleef je sowieso meer.

Een gouden zet dus, die campervantrip van ons! 

1. Niet twijfelen, gewoon doen! Je weet pas of het iets voor jou is als je er eentje huurt. En de kans is héél groot dat je meteen verkocht bent. Zoals wij!
2. Neem je bagage mee in zachte reistassen. Die kan je makkelijk leegmaken en opbergen of in het keukentje op de grond zetten. Eén thema per zak, dat werkt het best (voor ons).
3. Prop je programma niet te vol. Een aanzienlijk deel van je tijd gaat naar het installeren en ombouwen van de ruimtes, zeker in het begin. Wij deden voor de middag niets anders dan lezen, ontbijten en onze campervan rijklaar maken, lekker op het gemak!
4. Zitten je kinderen nog in grote autostoelen: creëer ruimte in de van door op je kampeerplek een plaats te zoeken waar ze even kunnen staan als je ze niet nodig hebt. Anders wordt het wat krap en stapelen de blauwe plekken zich snel op. Een goed alternatief is ook om een pop-uptent (zo'n exemplaar dat je met één keer gooien opzet) naast je busje te zetten, met daarin de autostoelen, buggy of wat dan ook.
5. Laat je koffiemachine thuis: een fluitketeltje en een koffiefilter toveren ook koffie in je kop! Een staafmixer kan volgens mij dan weer wel: je kan er spaghettisaus, pannenkoekendeeg én soep mee mixen. Happy kids, happy mum.