Joker-reiziger Robby ging op een 20-daagse groepsreis naar Marokko. Hij vertelt in deze blog over het heerlijke eten, de levendige steden en de prachtige landschappen.
Welkom in het land van de duizend tajines
Enkele uren geleden ruilde ik Zaventem in voor Rabat en intussen vlieg ik met onze groep vakantiegangers de Straat van Gibraltar over en begroet de nachtelijke straatverlichting van het Afrikaanse continent. Velen van ons, waaronder ik ook, gaan voor het eerst buiten de grenzen van Europa op reis. Laat het avontuur maar komen!
Verse muntthee
Marhaba, bienvenue chez moi. Doorheen alle diversiteit van het land weerklinken dezelfde woorden wanneer we de nieuwe riad, de nieuwe taxichauffeur of de gids ontmoeten. En die gastvrije woorden krijgen ook telkens een extra dimensie met een kopje verse muntthee. Die wordt mij 20 dagen lang aangeboden in een spektakel van Berberse theepotten. Hoe hoger de thee wordt ingegoten, hoe hartelijker de begroeting. Of ja, dat fantaseer ik er toch graag bij.
Yallah, tussen bergen en oases
Ik heb geen wekker nodig wanneer de muezzin me elke ochtend om 5u wakker zingt om de stad op te roepen om te gaan bidden. Vroeg opstaan, ja, ook dat is deze reis. Weliswaar om de hitte van de brandende middagzon te kunnen voor zijn. Maar de adembenemende landschappen van het Rif, de Atlas en de Sahara om er maar enkele te noemen, maken dat ik de korte nacht al snel vergeten ben.
Soms verpozen we samen onder een vijgenboom of aan de verfrissing van het beekje dat door een palmier stroomt, waarna de gids Moustapha opstaat. Yallah, zegt hij. Het is tijd om verder te stappen. We zijn op weg naar de nomaden in de bergen en onderweg zien we bloeiende tuinen slingerend langs de oases, rotsen en ravijnen. Ik ben helemaal in mijn element!
De stad in…kingstyle
Fez, Meknes, Marrakech en Rabat. Marokko heeft vier koningssteden. Het portret van die koning krijg ik zodanig vaak te zien dat het lijkt alsof we samen een band smeden tijdens deze reis. In elke stad vinden we de souks en zijn handelaars, doolhoven van winkeltjes met specerijen, thee, tapijten, groenten en fruit… en gelukkig ook water in flessen, want ook al zijn de souks gebouwd om de warmte te weren, zweten doe je toch.
Pas als de avond valt, komt de stad tot leven. Terwijl de marktkramers ons binnenroepen en de slangenbezweerders hun muziek maken, eten wij onze laatste tajine bij zonsondergang op het dakterras van de ViaVia. Marrakech by night. Londen en Parijs zijn er niets tegen!
Weer thuis praat ik met passie over het land en de cultuur van Berbers en Arabieren die ik heb leren kennen. En zet ik stiekem zelf wat muntthee om het af te leren. Shukran Marokko!
