Reizen is zoveel meer dan van bezienswaardigheid A naar toeristische trekpleister B trekken. Door onderweg een gezellige babbel met een local te beginnen, leer je meer over het land en zijn bevolking dan wat een reisgids je ooit kan vertellen. Zo beland je soms op de gekste plaatsen waarvan je het bestaan nooit kon vermoeden. Een beklemmend kerkhof misschien, maar evengoed een opzwepend (trouw)feest of een oeroud bull-jumping ritueel. We vroegen Joker-medewerkers naar hun meest memorabele reisverhalen.
Onverwacht onthaasten in een Noord-Peruaans dorp
Carla vertelt: “Ik ontmoet doña Maria op een pleintje in Andahuaylas, Peru. Samen met haar zoon is ze onderweg naar Cuzco waar ze eindelijk Machu Picchu zal zien. Ze nodigt me uit voor een bezoek bij haar thuis in de buurt van Huaraz waar ze alleen woont nu haar kinderen het huis uit zijn.”
“Twee weken later logeer ik bij doña Maria in San Jacinto de Mita. Zonder de uitnodiging van Maria was ik nooit gestopt in dit dorpje in Noord-Peru. Noch Google Maps, noch de stafkaarten van de regio vinden het plaatsje een vermelding waard. We vullen onze tijd samen met babbelen, koken, de schapen verzetten, op bezoek gaan bij de buren en een voor verkoop bedoelde cavia vangen in het schuurtje. We gaan ook op uitstap naar Campo Santos Yungay. Dit kerkhof werd gebouwd bovenop het oude Yungay. Het dorp werd tijdens de aardbeving van 1970 samen met zowat al zijn inwoners, waaronder de grootvader van Maria, bedolven door een deel van berg Huascaran. Kippenvel!”
Muzikaal reisverhaal over een intrigerende indiaan
Een ontmoeting op reis hoeft niet spectaculair te zijn om je nog jaren bij te blijven. Zo raakte Sarah helemaal in de ban van Ricardo, zijn Indiaanse afkomst en zijn betoverende muziek.
“Op reis door Argentinië belandden we bij Ricardo Vilca, een ongelooflijk rustige mens die ondanks zijn stille aanwezigheid toch heel innemend was. Muziek was zijn passie én zijn beroep. Als componist maakte hij soundtracks voor films en verder bezong bij graag zijn Indiaanse afkomst. Hij nam de tijd om samen op zijn gitaar te tokkelen – dat ik geen enkel gevoel voor muziek heb maakte hem niets uit – en verder konden we fijn barbecueën en babbelen. Om hem nooit te vergeten kocht ik één van zijn CD’s: ‘La magía de mi raza’ oftewel ‘de magie van mijn ras’ – een titel die aangeeft wat voor hem het allerbelangrijkste was. Helaas is Ricardo er niet meer. Hij stierf enkele jaren later aan de gevolgen van een longontsteking.”
Onbezonnen tocht met goede afloop – dankzij een vriendelijke local!
Het reisverhaal van Shana had ook heel anders kunnen aflopen. Een behulpzame agent kwam to the rescue.
“In mijn reisgids had ik gelezen over een stierenarena in Lima die ik graag wilde bezoeken. We trokken dan ook de wijk Rimac in op zoek naar de arena. Onderweg werden we tegengehouden door een agent, die ons erop attent maakte dat we waakzaam moesten zijn over onze fototoestellen en rugzakken. We zetten onze tocht verder, maar even later hield hij ons weer tegen en begeleidde ons naar de stierenarena – waar hij ons meteen ook trakteerde op een privérondleiding – en dropte ons daarna weer veilig terug in het centrum. Het was pas na aankomst in onze hostel dat we te horen kregen dat Rimac een erg gevaarlijke wijk is, vergelijkbaar met de favela’s in Brazilië of de Zuid-Afrikaanse townships. Hebben we even geluk gehad dat we deze vriendelijke agent ontmoetten!”
Dansen op het zondagse volksfeest in Santiago del Estero
In de stad Santiago del Estero in Noord-Argentinië ontmoette Sarah de gepassioneerde Froilan (uiterst links op de foto).
“Froilan heeft een atelier waar hij bombo’s maakt – een soort Argentijnse djembé. Het is tevens een sociale werkplaats voor indigenos. Froilan is een heel rustige mens, gepassioneerd door zijn trommels en zijn project. Elke zondag organiseerde hij echter een feest, dat al snel ontaardde in een waar volksfeest. Vanuit de hele omgeving kwamen mensen – de picknickmand in de hand – afgezakt om te kletsen, te dansen en plezier te maken. Niet dat we er veel van bakten, maar toch dansten we gewoon mee, wat iedereen geweldig vond. Een onvergetelijk feest!”
Korte ontmoetingen om nooit meer te vergeten
Ook korte ontmoetingen kunnen nog lang nazinderen en leveren de mooiste reisverhalen op. Vanessa vertelt aan de hand van drie mooie foto’s over de voor haar onvergetelijke ontmoetingen.
“In Cuba verbleven we op de boerderij van Zenobio. Een onvergetelijke figuur: gastvrij, humoristisch, sympathiek én een grote liefhebber van vrouwelijk schoon. Voordat we met paard en kar op tocht gingen gaf hij ons wat uitleg over sigaren, en daar hoorde natuurlijk deze stoere foto bij.”
“In Ethiopië had ik een ontmoeting met de Hamer-stam uit de Omo-vallei. Ze leven van de veeteelt en zijn beroemd vanwege het bull-jumping ritueel waarbij een man die wil trouwen zich moet bewijzen door over een aantal runderen te springen. Dansen konden ze ook als de besten!”
“Ook deze Ethiopische kindjes lieten me niet los; noch mijn hand, noch mijn hart …”
Met dank aan de reisverhalen van Carla (Karavaan), Sarah (vliegtickets), Shana (Joker Brugge) en Vanessa (Joker Brugge).
